การศึกษาฤทธิ์ด้านแบคทีเรียนที่ก่อโรคในอาหารจากสารสกัดที่ได้จากเปลือกต้นพยอมและสาระสำคัญที่ได้จากสารสกัดเปลือกอพยม

Abstract

การศึกษา Antibacterial activity จากสรสกัดที่ได้จากเปลือกต้นพยอม (Shorea roxburghii G.Don) โดยให้ตัวละลายเอททิล อะซีเตท เอทานอล และน้ำ ต่อการเตริญของแบคทีเรียนก่อโรคในอาหาร 6 สายพันธุ์ คือ Staphylococcus aureus ATCC 25923,Salmonella typhimurium ATCC 19113,Bacillus cereus ATCC 11778,Eschericichia coli ATCC 25922, Listeria monocytogenes ATCC 19115 และ Vibrio parahremolytics ATCC 17802 โดยวิธี disc diffusion method และหาค่า MIC (minimal inhbition concentration) และค่า MBC (minimal bactericidal concentration) โดยใช้วิธี broth dillution method พบว่า สารสกัดพยอใโดยใช้ตัวทำละลายทั้ง4 ชนิด มีฤทธิ์ในการยับยั้งการเจริญของเชื่อแบคทีเรียทั้ง6ชนิดได้ โดยมีค่า MIC อยู่ระหว่าง 0.049-25.000 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร และค่า MBC อยู่ระหว่าง 0.098-25.000 มิลลิกรัมต่อมิลิลิตร ยกเว้นสารสกัดพยอมโดยใช้ตัวทำละลายน้ำ ไม่มีฤทธิ์ในการยับยั้งการเจริญเชื้อ E.coil ATCC 25922 และ S.typhimurium ATCC 19113 สารสกัดพยอมที่สกัดด้วยตัวทำละลายเอททอล อะซีเตด มีฤทธิ์ในการยับยั้งและฆ่าเชื้อแบคทีเรียได้ดีที่สุด สำหรับสารสกัดพยอมที่สักด้วยตัวทำละลาย เมทานอล และน้ำ มีฤทธิ์ในการยับนั้งเชื้อดีกว่าเชื้อแบคทีเรียลดน้อยลงตามลำดับ สารสกัดพยอมทั้ง4ชนิด สามารถยับยั้งเชื้อแบคทีเรียแกรมบวกได้ดีกว่าเชื้อเเบคทีเรียแกรมลบ โดยฤทธิ์ในการยับยั้งและฆ่าเชื้อแบคทีเรีย B. cereus ATCC 11778 ได้ดีที่สุด ที่ค่า MIC 0.049 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร โดยตัวทำละลายเอททิล อะซเตท และค่า MBC 0.098 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร ดดยตัวทำละลายเอทานอลและเมทานอล